Suntukan na!

Kasi na excite ako ng sobra kahapon kahit na ang boxing lessons eh mag s-start pa next week, bumili ako kahapon ng boxing gloves at hand wraps. Hindi ko aakalaing mas mahal pa sa inasahan kong gagastusin ko ang nabili kong gloves, pero keri lang. Pangmatagalan din naman ata tong gloves na nabili ko. 'Stig pa nung design o. Pwede na akong sumigaw ng 'THIS IS SPARTA!!!!!'

Ansarap nang manuntok. Talaga.

Monetary damage: P 1,735.00.

Breakdown: 

 - Boxing Gloves: P 1,500.00

 - Hand Wraps: P 235.00

Ang naiwan na pera: More or less P 500.00. Kakayanin pa hanggang sa susunod na sweldo!!!! 

Medyo Happy Birthday sa Akin: Isang Late na Post

Sa mga hindi nakakaalam, kakaraos ko lang ng aking ika-21st birthday nung Friday, 21st of June. Ang post na ito dapat ginawa ko nung Saturday eh kaya lang nawalan ako ng gana tsaka napagod ako kasi alas kwatro na na ng madaling araw natapos ang inuman naming magka-klasmeyts nung college. Hindi rin naman ako nakapost nung Sunday at kahapon dahil... ano, wala lang. Tinatamad ako eh.

Pero anyway, better SUPER late than never. Andami kong gustong ipagpasalamat para sa raw na iyon starting sa kung ano'ng nangyari early in the morning of Friday.

Ginising ako ng parents ko ng maaga kasi magsisimba daw kami. Ritual na namin yung magpapamilya na magsisimba kami sa morning ng birthday namin. Buti na rin kasi matagal na akong hindi nagsisimba. Tumataas na yung sungay at buntot ko. Kailangan ng bawasan. Ang ganda pala talaga kapag inuna mo si Lord every morning. Nakakagaan ng pakiramdam. Ang mas maganda pa niyan eh after ng simba eh dumaan kami sa ampunan para magbigay ng mga donations para sa mga batang inabanduna ng kanilang mga magulang at yung may mga sakit. Hindi na kami pumasok sa ampunan kasi baka ma distorbo ko pa lang sila. Pinaabot ko na lang yung mga donations sa isang babae na feel ko caretaker doon. After noon eh kumain muna kami sa pambansang fastfood ng mga Pilipino - Jollibee - at umorder para kay ate sandali, hinatid ang pagkain sa kanyang office, umuwi ng bahay, naligo at umalis para kumayod.

Work related, pumunta kami sa Ateneo de Davao para i promote ang workshop ng aming company at mamigay na rin ng free slots sa 3 lucky students. It was around 9am nang nakapasok ako ng school, since I had to drop by LTO pa to get my license (kumo-conyo lang). Kaka renew ko lang kasi sa driver's license ko kaya ayun, dumaan muna ako sa LTO before ako pumasok ng school. Hindi lang pala si Lord ang makakapagpagaan ng araw ko. Nang kinuha ko ang license ko sa station 4 ng LTO eh doon naghihintay ang isang babaeng taga Ateneo na feel ko eh nag O-OJT kasi suot niya ang OJT uniform ng ADDU. Shit. Ganda niya. Na starstruck ako. Chinita kasi. Bigla nanamang bumalik ang approach anxiety ko sa mga babae pero that time gusto ko na talagang makipag-usap sa kanya, kaya lang time constrained ako eh. Kailangan ko na talagang umalis that time, kaya yun! Pagkatapos kong kunin ang renewed license ko eh umalis na ako agad papuntang school.

Waiting there sa school were my teammates: Dana, Herson and Kertnym. Medyo eksena lang ang aming arrival kasi ang araw na iyon eh orientation day ng lahat ng divisions/schools/clusters ng University. Napadpad kami sa orientation day ng Computer Studies, at nasaksihan ko uli ang orientation day na na experience ko during the years I spent with my beloved computer studies cluster back when I was in college. Siyempre, andun yung mga corny na jokes ng mga host, yung pagpapakilala ng mga teachers sa curriculum na bago na, and talent show ng mga 6thfloorians (CS cluster people). Ang bagong addition lang eh ang live update ng score ng Game 7 ng Miami Heat and San Antonio Spurs.

Anyway, when it was our time to speak in front of the whole CS cluster, ito ba namang isa kong teacher dati sa college eh sumigaw ng happy birthday sa akin habang papunta kami ng teammates ko sa stage. Eh anu pa nga ba, yung naiwan kong mga friends na nag-aaral pa eh sumigaw din bigla. Medyo madami-dami din sila ha. Ang ending, kinantahan ako ng halos buong CS cluster ng happy birthday. Anak ng tupang 5 meters ang bangs! Nahiya tuloy ako konti. Pina speech pa ako ng emcee, at ang nasabi ko lang eh, "I did not expect this." Charot.

And after ng appearance namin sa stage, after ng lahat ng commotion, eh umalis na kami sa Finster Auditorium kung saan ginanap yung CS orientation. Pero before kami umalis para sa office kasi
pinapabalik na kami, kumain muna kami saglit sa Kebab sa labas ng school. Nanlibre ako ng milk tea sa mga kasama ko kasi birthday ko daw. Pakisama lang. Habang bumibili kami ni Kertnym ng milk tea, nakikiusosyo ako sa mga nagtitinda tungkol sa NBA. Dinig ko eh lamang na daw yung team ko - Miami Heat. Si ate naman na nagtitinda ng milk tea eh sa spurs yung boto niya. Panay sigaw si ate kapag hindi na sh-shoot yung bola o kaya inagaw. Nakakatakot si ate.

After naming kumain eh dumaan muna kami sa SM Ecoland. Since napag-isipan nila Herson at Dana na kung pupunta kami sa office diretso, wala kaming maaabutang tao doon kasi lunch break pa, kaya dun muna kami sa SM tumambay at nagpalamig. Habang naglalakwatsa kami sa Bench sa loob ng Annex, tinext ako ni Kertnym na binaba namin sa UM bolton bago kami pumunta ng SM na nanalo daw ang team namin sa NBA. CHAMPION ANG HEAT, BABY! WOOH! Isa nanamang panalo ito para sa inang bayan! Mabuhay!

Dala ang galak sa buong araw dahil sa pagkapanalo ng Miami Heat eh bumalik na kami sa office. Medyo natagalan nga lang kasi nasiraan pa kami ng sasakyan. Buti na lang pumunta agad si daddy para ayusin yun. Medyo madali lang naman eh, hindi ko lang talaga alam papaano yung kukuriin. So yun, pagdating sa office, crunch time agad. Trabaho. Pero pagdating ng alas tres, break time sa office, pumasok si Ma'am Jaja, yung nagbibigay ng sweldo sa amin tuwing pay day, ng isang cake for me. Ginagawa nila ito tuwing may nag b-bertdey sa office. Kinantahan nanaman ako ng mga officemates ko. Todong hiya na talaga to. Kaka 1 month ko lang sa office, dito pa talaga ako nag celebrate ng birthday, meron pa talaga akong cake care of Illumedia. Honsoyo.

To top it off, ito pa talaga ang araw na natapos ko ang aking training. So hindi na 'Web Designer Trainee' ang title ko kundi 'WEB DESIGNER' na talaga. Walang 'TRAINEE'. Ang saya. Bonafide web designer na talaga ako ng illumedia. Medyo. Actually, on probee pa ako, pero malapit na rin yun sa regular. Konting push na lang. 6 months lang naman eh. Magandang Bday gift na yun. At since level up na nga ako sa company, level up na rin ang sweldo. OHVER!!!

Pero the best sa lahat eh kahit na medyo late na ako nakaalis ng office kasi ang daming revisions sa ginawa kong design sa isang mockup ng website, ay nakapunta pa rin ang mga classmates ko nung college sa bahay to celebrate my birthday with me. YEY FOR FRIENDSHIP! Pero hindi ko talaga inasahan na halos buong klase, andun sa bahay. Haha. In fairness, parang mabibilang mo lang sa fingers yung mga classmates ko na hindi pumunta, pero buti na lang talaga kasya yung pagkain, kasi kung hindi, hello sa corned beef. Actually parang reunion na rin ata yun namin. Sa dami ng mga pumunta kong classmates parang 5 years kaming hindi nagkita. Hahaha. Nakakabungal. Pero grabe talaga pasalamat ko sa mga classmates ko na ito kasi dumalo sila sa birthday ko. Na miss ko rin din naman sila eh so buti na lang talaga. Medyo matagal din silang nakauwi ha. In fair, antagal natapos ng inuman namin. Yung iba, bandang alas tres na sila nakauwi sa kani-kanilang mga bahay. Ang naiwan na lang eh yung isa kong classmate na late na dumatin at yung parati niyang kasama na classmate ko din. Mag aalas kwatro na kami natapos sa aming usapan at inuman.

Shit. Best Bday ever.

So this time let me enlist the things that I would like to thank for for making my best birthday possible:
1. Yung babae sa LTO na nagpa heaven sa aking feelings even just for a moment
2. LTO para sa aking license, and for another 3 years, makakagala nanaman ako sa Davao gamit ang sasakyan ng parents ko
3. Sir Stony kasi sinigaw mo talaga ang 'Happy Birthday Ralph!' sa CS Orientation
4. Sa mga naiwan kong classmates sa school kasi kayo talaga nagpasimuno ng pagkanta ng halos buong CS Cluster ng happy birthday sa akin. Q niyo guys! hahaha. PEACE.
5. Sa Illumedia, para sa cake na binigay niyo, sa level up niyo sa position ko at, sa raise ng sweldo ko
6. Sa mga classmates ko na pumunta sa bahay ko. Sa susunod, kung sino man ang mag b-bertdei, sa Brgy. Hall niyo na i celebrate. Madami po tayong mag k-klasmeyts.
7. Kay kuya John2x (na tito ko) for giving me this wonderful unan. Sabi niya since hate ko daw si ryzza, at wala daw siyang makitang kamukha niya, ayun! Binigyan niya ako ng unan na Monsters Inc.
8. Sa mga pinsan ko na 12 midnight pa lang, pumasok sa kwarto ka at nag iwan ng lemon square cheesecake na may candle sa taas, kahit natutulog pa ako. Sarap ng cheesecake.
9. To my mom and dad for making the celebration possible
10. and finally to God, for giving me another year. Thanks God! :)

Ah, hindi na talaga ako babata pa. Hindi talaga mapipigilan ang growth and age, pero this remains: my friends, my family, and God. Kayo daw ang inspiration ko eh. So thank you guys for being with me for the past 21 years of my life. Kayo ang boss ko. Charot.

pahabol...

11. Nanalo nga pala ang Miami Heat! WOOT! Ipagpunyagi!!!

CS GUY

Kasi nga medyo clingy ako sa division ko, kaya eto, ginawa ko si CS Guy - ang batang taga Computer Studies na may angking kakayahan sa pagiging imbisibol at kumontrol ng anumang teknolohiya. Actually, ang idea nito eh galing sa isang shirt design na nakita ko sa FB fanpage ng Paintline T-shirt Printing. Yung tshirt na may CBA tigers na design. So yun, since wala din naman akong ginagawa sa office kasi walang nagbibigay ng task, sinimulan kong gawin ang ulo nitong si CS guy. Kahapon pa yun. Actually, kakatapos ko lang nito. Bago lang. 

Sa totoo lang, happy naman ako sa outcome eh. Actually, gusto ko ring gumawa ng CS girl kaya lang pagod na ako ngayon eh. Next time na lang siguro. Pero today has been a good day. Thank you, CS guy! mehehehe

Isang Nag-aalab na Happy Father's Day sa Inyong Lahat

Hindi si superman ang tatay ko, pero siya ang pinaka strong na taong nakilala ko.
Hindi rin siya si Richard Gomez o si Sir Chief, pero siya ang pinaka poging tatay na mahihiling ko.
Hindi rin naman siya si Donald Trump, pero lahat ng kailangan namin, na p-provide niya.

Ito tatay ko. Simple. Walang arte. Matapang. Palaban. Matalino. Mapagmahal.

Kahit na walang araw na hindi ko siya nakikitang nagagalit o napapamura about something tuwing umuuwi siya dito sa bahay, at kahit hindi ko siya araw-araw nakikita, siya pa rin ang nag-iisa, katangi-tangi at walang ibang dad na mamahalin ko forever and ever.

Salamat, de, sa mga sakripisyong ginawa mo so far para sa ating family. Alam ko hindi madali maging ikaw kasi ang dami-dami mong inaasikaso everyday sa work. Malayo ka pa naman sa amin at alam kong nangungulila ka rin sa amin pag andun ka sa Mt. Diwalwal. Pero appreciate na appreciate namin ang mga efforts mo. Iniintindi namin parati kung saan nanggagaling ang init ng ulo mo everytime. Tumatahimik na lang kami pag nagsesermon ka na. Pero kahit ganyan ka, kahit ang init ng ulo mo ang parating nauuna, love ka pa rin namin nila ate and mommy. You're the best kasi eh! Ikaw na!

Sorry if nakakadagdag kami sa problema mo minsan, pero ganito na talaga kami eh. Hindi namin namana sa iyo ang restraint sa pag-iinom. Hindi rin namin namana sa iyo ang skills mo sa mga bagay-bagay. Actually nakuha ata ni ate yung pagkamainitin ng ulo mo, tapos nakuha ko naman yung talino at kapogian mo. Pwede na yun. Pramis, i t-try naming magpakatino kahit minsan lang. Try-try lang din pag may time. Sayang naman efforts mo sa pagpapalaki sa amin tapos ganito lang kami. Tsk tsk.

Pero anyway, dahil sa efforts mo, at sa unending love na binibigay mo sa amin, itong araw na ito ay para sa iyo. Happy Father's Day, de. Pramis, makikita mo rin ang apo mo galing sa akin soon-ish.
Sana.

Hanap muna ako girlfriend na pang forever ang drama.

Araw ng Kalayaan Special: NBA Finals Game 3

At nagdiwang nanaman ang mga Spurs fans ngayong araw na ito. Tinambak ng San Antonio Spurs ang Miami Heat sa score na 77-113. Pabor na pabor sa spurs ang laban. Kaya lang parang binigay lang naman ata ng Heat ang game 3 sa Spurs eh. Pero okay lang. Hindi naman talaga ako fan ng NBA eh. Pinost ko lang to para updated kuno ako. Pero ayon sa aking psychic powers, ang miami ang kukuha ng trono ngayong finals. Isang beses pa lang akong nagkamali sa buong buhay ko sa panghuhula sa NBA finals. Last year lang yun. Nararamdaman kong hindi ako magkakamali this time. Nararamdaman ko talaga sa guts ko. Nararamdaman ko.

#GoHeat

Mga Pagbabago sa Mundong Ito

Naramdaman kong kinailangan ko ng bagong logo para sa sarili ko. Medyo na o-outdate-an na ako dun sa una kong logo eh, yung with wings? Kaya eto. Since wala namang nagbibigay ng task sa akin kaninang umaga sa office, ginawa ko muna to. Para sa akin mukha siyang modern design meets vintage logo achoochoo achoochoo. Pwede din siya'ng logo ng kapitan ng barko. 

Kahit ano na.

Basta gusto ko tong bagong logo ko. Modern-ish.

Back to School na... sila...

Sa mga private school, ngayong araw na ito ang simula ng bagong klase. I'm sure maraming excited diyan - lalung-lalo na yung mga mag c-college na at yung mga umaasang g-gradweyt na sila sa college. Sino nga ba naman ang hindi?

Madami na akong nakikitang mga posts sa facebook at twitter tungkol sa kanilang mga experiences sa frist day of school. New classmates, new crushes, new teachers, new enemies, new subjects, new surroundings, at iba't-iba pang new na nandyan. Kahit nga mga beteranong college people diyan, yung mga mag S-SUMA at mag M-MAGNA... SUMAsampung taon at MAGNA-nine years na sa college eh meron ding sariling mga first day of school experiences. Walan katapusan ang new-new na yan. Sabi nga nila, there's always a first time, kahit sa mga may kararanasan na.

Pero hindi para sa mga may pasok at bagong pasok ang post na ito. Andami na kaya nilang mga posts sa mga social media sites, sasali pa ba 'to? Huwag na oi! Ang post na ito ay para dun sa mga nag move on na sa school, mga mag m-move on pa lang at dun sa mga medyo clingy na ayaw mag move on. Alam ko na alam nating lahat na alam din ng iba na ang sarap i reminisce ang first day of school, o kahit yung mga everyday experiences nung nag-aaral pa tayo. Sa mga ganitong edad kasi, nagsisimula na yung reminisce2x. Kumi-clingy na. Tumatanda na kasi.... :/

Anyway, naaalala niyo pa ba yung unang araw ng pasok niyo? Kasi ako, medyo malabo na. Pero sa pagkakaalala ko eto yung time na pinaka excited ako. Of course, sino nga naman ang hindi ma e-excite sa unang araw sa college, eh sabi nga nila college is the best fun you can have after high school. Dito sa college, dito na yung ultimate saya, dito na yung experiment kung experiment, dito wala kang matatagpuang drama, unlike nung sa highschool na pwede ka nang sumali sa audition ng Miss Saigon o kaya ng The King and I, mananalo ka pa ng best actor/actress, o kaya best supporting actor/actress nang walag ka effort-effort. Sa college, you can be who you want to be. Tama nga naman sila. Dito ka talaga sa college mag b-bloom.

Ako kasi, ako talaga pumili ng course ko. Walang kahit anong external factors kung bakit ko pinili ang course ko gaya ng "Sabi ng parents ko, mag d-doctor daw ako eh... So I chose Bio muna...", o  kaya "Sabi ng parents ko, mag l-lawyer daw ako eh... So I chose Pol Sci muna", o di naman kaya "Kasi andun barkada ko sa engineering. So I chose engineering na." IT talaga ang choice ko. Sinubukan ng parents ko na ibahin yung choice ko ng konti pero wala eh. Lakas ng tama ko sa IT eh. Pero buti na nga lang kamo eh natuloy ako sa first choice kasi kung hindi, baka mag M-MAGNA na din ako sa college. Kitams mo din nga naman, grumadweyt pa talaga akong Cum Laude. Hehe.

No Joke. Seryoso.

Pero reminiscing the past, yung first day talaga yung epitome of all excitement sa college (except sa graduation. Epitome of all excitement sa college din yung graduation). Kasi, pagpasok ko pa lang sa Roxas gate ng Ateneo, bumalandra na agad ang mga naggagandahan at nag s-seksihang mga chiks. Wow. Hanep. Naisip ko tuloy sa sarili ko, "This is it! Eto na talaga! Bloom na kung bloom! College, andito na ko", and all that shit. At pagpasok na pagpasok ko pa lang sa first class ko, siyempre, hindi ko kilala ang mga taong andun. Andaming mga bagong faces. Andaming mga naggagandahan at naggagwapuhang mukha. Napaisip tuloy uli ako, "Hnnnnnnngg.... "

Pero siyempre, bilang isang nanggaling sa Ateneo highschool, taas pa rin ang Atenean pride, pero with humility na may halong harot. I remember the first few people I talked to were two ilongga girls na mag friends since highschool, and one girl from Baganga who was back then still 14 years old. 14 years old siya, mga kaibigan, at nasa college na siya. Sa pagkakaalala ko, yung si 14-year old girl na yun ang naging kasa-kasama ko sa school everyday since then. Sabay kami nag l-lunch, sabay kami nag-aaral, sabay din kami umuuwi. Anlapit lang pala kasi ng bahay namin sa each other. Pero before this turns to a love story, sasabihin ko na sa inyo, walang nangyaring "ganun" sa amin. We ended up just being friends because well... I was being a jerk.

ANYWAY....

Yung mga first few people na na mention ko, throughout the course of my college life, nawala sila. Isa-isa. yung isa after first year, di na nagparamdam. Yung isa dahil sa isang Kleptomaniac issue, di na nagpakita sa amin, Yung isa naman... Yung isa naman lumipat ng ibang school dahil ata sa akin. Pft. Drama. Pero all is well. Kahit wala na kaming communication sa each other, sa tingin ko naman we still remember each other. *Insert madramang kanta*

Naaalala ko rin, nung unang araw ng college, wala akong kasabay mag lunch. Solo trip kung baga. Pero buti na nga lang habang naghahanap ako ng mauupuan sa cafeteria, nakita ko ang dalawa kong friends from highschool. Good thing same school kami ng pinasukan kasi kung hindi, emo-emohan ang drama ko that time. Mas malala pa sa MMK yung masusulat ko.

And other few "new" things pa na na remember ko nung first day of school eh yung pagkakilala ko sa isang classmate na hindi na rin namin nakasama after first year. It turned out na isa pala siyang sikat na blogger. You guys know Kevin Pacquet? Yep, naging classmate ko siya for a sem ata or a year. Di ko na alam saan siya ngayon. Posts sa FB na lang niya ang nakikita ko. But recent news I heard, he is going to conduct a workshop on wordpress. Hanep. Bigatin si friend.

Tapos andun din yung ma d-differentiate mo talaga kung sino yung mga higher years sa mga freshies kasi yung mga first years, naka civillian pa. Eh, yung mga "ate's and kuya's" naman, naka school uniform na. Meron din namang mga first year na naka school uniform na pero klarong-klaro pa ring first years sila dahil sa kanilang suot na temporary ID. Palusot pa talaga. Pero ako, loud and proud. Civillian kung civillian. Hindi ko pa kasi nakukuha that time yung pinatahing uniform. Tiis-tiis muna tayo. Hehe.

Actually, madami pa akong mga "new" things nun eh. Andami kong mga "FIRSTS" na gusto kong sabihin kaya lang medyo kinakalawang na yung memory ko. Andami nang memory gaps. At total, nag r-reminisce lang din naman ako, ititigil ko na rin to bago ako maging ultimate "clingy-ngero". Gradweyt na ako eh. May trabaho na ako. Medyo kumi-clingy nga lang. Nakiki-uso lang din sa mga may bagong pasok at sa kanilang mga "First Day of School" posts. Nakaka miss lang ang school days. Konti.

Clingy.

Pero anyway, kailangang mag move on para sa ikauunlad ng Inang Bayang Pilipinas. Kaya move forward, mga clingy! Tama na ang ang pag reminisce ng first day of school! May trabaho pa tayo bukas!! (Para sa mga employed. Para naman sa mga wala pang trabaho, move on- move on din tayo pag may time ha!?)

Nakakaloka si Oprah

At may bago nanamang miyembro ang aming angkan. Oprah ang pangalan niya. Oprah kasi... alam niyo na. Pramis hindi ako nagpangalan sa asong 'to. Nagulat na nga lang ako pagdating nila papa galing prabins, may uwi-uwi na silang puppy. Oprah talaga. Hahaha. Foota. 

Mukhang may bagong aawayin nanaman si Tara (yung isa ko pang asong akanampoota kung magselos.) Sana maka-survive tong si Oprah hanggang sa maging mas malaki siya kay Tara, tapos pwede na sila mag world war III ng kani-kanila lang. Ipagdadasal kita, Oprah. Ipagdadasal kita.

Yung Ginagawa Ko Pag May Idle Time sa Office

2 hours left, uwian na. Wala na silang binibigay na task para sa akin. Ano naman gagawin ko? Hmm... Gawa na lang ako ng miracle sa photoshop.

*Ilang minuto ang lumipas*

Poof! There's coco crans! Medyo haggard pero yan lang nakayanan ko eh. Vector-vector lang kasi kaya ko. Wala din akong tablet/pen para pan drowing. Mouse lang ang meron ako. Wala eh. Poor tayo eh. Sensya na. Eto rin sana gusto kong i submit para sa wall design ng office. Pwede na guro to. Sana pagpalarin.

Namimihasa ang Bathala ng Ulan, ah

Ayon sa weather report ng BING, makakaranas pa rin ng matindi at umaatikabong ulan ang Davao. Malilinis nanaman ang mga sasakyan ng hindi pa oras. Magkakaroon nanaman ng dagat sa siyudad. Babaha nanaman ng mga posts sa facebook, twitter at instagram ng mga videos, pictures at madramang kwento tungkol sa kanilang experience sa baha at brownout. Manginginig nanaman sa sobrang takot ang aso kong si Tara. Napakasakit, kuya Eddie. Napakasakit.

Pero teka, birthday ngayon ng friend ko. Paano na yung birthday niya? Oh hindiiiiii!!!! Babahain yung bday niya! Sayang yung handa! Sayang yung inuman! Sayang yung pagkaing iinstagram! 

Napakasakit na talaga, Kuya Eddie. Napakasakit.

Medyo Umuulan Pero Keri Lang

Ansaya pa kamo ng laro ko sa World of Warcraft kanina eh. Kakagawa ko lang ng bagong character dun sa race na nagiging werewolf. Kakatapos ko lang din gawin yung mga common quests tapos di umano, sa walang pasabi-sabi, biglang bumagsak ang isang napaka lakas na ulan. Hindi naman first time yan dito sa Davao, naka ilang beses na nga yan dito eh. Ang kakaiba nga lang dito eh mas nakakatakot yung ulan kasi may kasama siyang OA na kulog at kidlat. Wagas kung maka kidlat ang Bathala ng ulan ngayon, ultimo yung aso naming si Colleen na atapang-a-hayop, napaluhod niya sa takot. Sa sobrang OA ng kulog at kidlat, nagka brown out tuloy sa amin. Bwiset. Napahinto tuloy ako sa paglalaro ko. Kainis. Kaya yun, walang choice, labas ng kwarto, kinuha ang isa ko pang asong takot na takot sa kulog at kidlat at kinandong ko sa aking mga kamay with a brotherly luuuuuurve.

So sa buong earth hour na yun, wala kaming magawa. Ako, yung aso ko, pinsan ko, tito ko at kasambahay namin. Patagalan na lang sa pag tutok sa kandila. Baka pa may maka discover sa amin na marunong pala kaming kumuntrol ng apoy. Malay natin. Panay din pala ang pag sound off ng alarm ng sasakyan tuwing magkakaroon ng malakas ng kidlat at kulog. Adik na sasakyan, napaka sensitive. Konting haplos lang mag-iingay na. Parang baby. tsk tsk.

Makalipas ang ilang minuto, bumalik na yung kuryente at balik uli kami sa normal na buhay. Umuulan pa rin ng malakas. Biglang tumawag si ate, magpapasundo daw sa may office nila kasi abot tuhod na ang baha. At bilang isang mapagmahal na kapatid, at sa tingin ko ay may ikakasuhol naman ata tong kapatid ko, eh pumayag naman akong sunduin siya. Siya at ang kanyang boyfriend actually.

Kukunin ko na sana ang sasakyan, kaya lang paglabas na paglabas ko sa pintuan, bumulaga sa akin ang isang bahang-bahang kalsada. Hala. Ang laki ng baha. First time ko makakita ng ganito sa labas ng bahay. Ay meron pa pala dati. Highschool ako. Pero iba yun kasi morning. At since na amaze ako, pati na din ang tito ko at pinsan ko, siyempre anung ginawa edi nagpapicture sa baha. Paano ba naman? Anlaki kaya? Bihira  lang din bumaha sa subdivision namin no. Kaya ayun, avail ang mga loka.

As expected, walang matinong daanan ngayong gabi. Puro baha na lang nakikita ko. Abot tuhod, abot bewang, lampas ulo ni Mahal. Andami kong niliku-likong mga daan, mas malaki kasi yung baha kaysa sa subdivision. Umuulan pa talaga ng malakas. Walang choice. Pero na realize ko bigla, diesel nga pala tong sasakyan, tapos ang taas2x pa ng orientation nito. Pwede ko tong isulong sa dagat kung gugustuhin ko. Hala sige! Sulong sa baha!

Ilang likung-likong daan at malalalim na baha din ang sinuyod ko para lang masundo ko si ate ang kanyang boyfriend. Nung nasundo ko na sila, nalaman kong galing pala sila sa inuman. Nagpaka tipsy nanaman tong ate ko. Mantakin ba namang imbis na matakot sa laki ng baha at lakas ng ulan, nang encourage pa talagang suyurin ang mala dagat na baha?

Ate: Go Babs! Kaya mo yan! WHOOOOOOOOO!!!!
Boyfriend niya: WHOOOOOOOOOOO!!!!!
Ako: WHOOOOOOOOOOO!!!!

Mga adik. Oo. Alam ko. Ganyan na talaga kami eh.

Pero dahil isa akong malambing at maaalahaning kapatid, naalala ko din na pwede kong gawing pagkakitaan ito. Sabi ko, "Oy, may bayad kayo sa akin kasi sinundo ko kayo. Lakas pa naman ng ulan, baha pa talaga ng over over."

Ate: 50 pesos lang pera namin. Ay eto, 150 pala.
Ako: Bilhan niyo ako burger.
Ate: Anung burger?
Ako: Kahit ano. McDo. Yung regular lang.
Ate: Okay.

Kaya lang nung damaan kami sa McDo, may nakaharang sa drive-through kaya suggest ni boyfriend ni ate, "Backyard burgers na lang."

Hihindi pa ba ako sa offer? Go na oy! Kaya ayun, diretso sa Backyard burgers. Sale pa naman ngayon. Binilhan nila ako nung Garshroom Bacon Burger. Sarap. Laki nung burger. May kasama pang fries. Busog lusog nanaman ako nito sa kwarto. Mwaahahaaha.

Sarap pala maging driver minsan. Sarap ng libreng burger. Sarap ng buhay. Dapat maulit pa to. Ma stranded pa sana sila sometime para may Backyard Burger uli ako. Mwaaahahaha. Availer lang.

What Makes A True Alpha?

Estimated Time: 11:12 pm - Sunday - June 2, 2013.

It's almost midnight and we're still on the road from our trip from Camiguin. Everyone was restless from the almost 12-hour trip, especially my dad who was (and always will be, as long as

he's capable) the designated driver of our vehicle. We had a 3-vehicle convoy, our car took the lead. I can tell that he was getting drowsy, tapping the steering wheel like it was a cajon or

some musical instrument just to fight back the drowsy spell. Out of concern, my sister asked my dad to pull over and let me drive instead so that he could rest and get a good sleep. We were

at the northern part of Davao, a few kilometers away from Francisco Bangoy International Airport, and from there I could drive us home safely. Dad however, did not pull over nor did he say

anything. He just continued driving.

After a few minutes of driving, dad finally pulled over to stretch, and so that my cousin who was riding on another other vehicle could transfer to our car. The vehicle that she was riding

was going to another route so she had to move to ours. Soon after, we were on the road again. Dad still drove the car. He was relentless, he always had his alpha male ego out. He couldn't -

wouldn't - be stopped. He still is a bit drowsy while driving. Sheesh. Good thing though we arrived at our house safe and sound after 30 minutes. Thank God for that. Home, finally.

If there's one thing I admire about my dad most is that he is the epitome of an ALPHA MALE - you know, the confident, charismatic, strong guy that every girl, gay or even guy wants to be

with? Well, he's that guy. It just so happens that.... ay pota. Nauubos na english ko. Tama na. Dugung-dugo na ilong ko. Pinoy time!!!

So yun, sabi ko nga kanina, yung tatay ko, isang napakalaking eksampol ng isang ALPHA MALE. Sa mga nabasa kong libro at sa mga kilala at mga kaibigan kong mga ALPHA, nagpapaka ALPHA at

nag-aakalang ALPHA, ang pagiging alpha daw kasi ang karuruk-rurukan ng isang pagiging lalaki. Lahat titingala sa iyo, lahat ng tao makukuha mo aura mo pa lang.

Itong tatay ko, punung-puno ng ka-ALPHA-han. Sa sobrang pagkapuno eh dumating na sa point na nakakainis na. As in yung hindi na siya ALPHA, JERK na. Hambog. Feeling alam lahat. Parang ganun.

Sa tingin ko, ito kasi si father, sa tingin niya eh dahil mas matanda siya, at mas may experience, akala na niya siguro eh alam na niya ang lahat ng bagay sa mundo. Kesyo mali daw tong bagay na to, kabobohan na. Kapag hindi sinunod yung gusto, namali, katarantaduhan na nung gumawa. Tapos masasaktan pa feelings niya bigla pag nagkwento siya tapos babarahin ni mother. Tampo agad. Hindi magsasalita. Pero yung ayoko sa lahat, biglang iinit ang ulo niya tapos sisihin ang ibang tao kahit siya naman yung mali. Ewan. Dahil na din siguro yan sa kanyang dugong Waray na galing sa mama niya. Psh.

Don't get me wrong. Hindi ko naman sinasabing hindi ko gusto father ko. Sa katunayan, love ko kaya dad ko. Ang galing kaya niya mag provide sa mga needs namin. Hindi siya gaya ng ibang tatay

diyan na papabayaan na lang ang mga anak nila para gumala sa kanto at lalaklak ng alak buong magdamag. Hindi ganyan dad ko. Actually nga, wala siyang bisyo eh. Hindi marunong uminom,

hindi naninigarilyo, at walang record ng drug abuse. Higit sa lahat, wala akong naitalang record sa isip at puso ko na sinaktan niya kami ng ate ko physically. Walang palo, walang hampas ng

sinturon. WALA. As in wala. Medyo masakit nga lang magsalita pero alam naman nating lahat ang technique niyan diba? Parang FIFO algorithm lang yan. First in, First out sa tenga ang mga words.

Napaisip ako tuloy, ano nga ba ang tunay na ALPHA? Pero more importantly, ano ang tunay na lalaki? Sila ba yung atapang-atao, wala a-takot? Sila ba yung mala bruno mars na mag j-jump in front of a train for you? Sila ba yung hindi nagpapayong at nag-a-apply lang ng SPF 40 sunblock lotion kapag lumalabas ng bahay sa ilalim ng isang napakainit na sikat ng araw? Sila ba yung go pa rin ng go kahit alam na nilang lampas na sila sa limit nila? Sila ba yung mga nag g-gym at nagpapalaki ng maskels sa katawan, at nagpapa abs para ibigin? O sila ba yung andami ng mga babaeng pinadaan sa kanilang mga kamay, pinaabig, tinira, biniak ang puso at iniwang luhaan at sugatan? Hmmm....

Pero ito lang ang alam ko. Base sa experience ko sa mga taong nakahalubilo ko - mga ALPHA, mga PUA, at pati na sa mga kaibigan ko, sa tatay kong halos parating galit at umiinit ang ulo, at sa

lahat ng kantang narinig ko mula kay Bruno Mars, hindi sukatan ang muscles sa pagiging lalaki. Hindi sa dami ng babaeng naihiga at natira sa kama ang batayan sa pagiging alpha. Hindi pagiging matapang sa ano mang bagay ang kahulugan ng tunay na lalaki. At hinding-hindi sila bumibiyak ng puso ng sinumang babae. Kahit kailan.

Kung magkakaroon man ako ng anak na lalaki sa near future, ito ang iilan sa mga ibibilin ko sa kanya:

Huwag na huwag siyang magpapaiyak ng babae. Kung kailangang siya ang magpatahan, gawin niya. Dapat niyang alalahanin na ang bawat babae ay parang ina na rin niya - Ginagalang. Nirerespeto.

Alagaan din sana niya ang kanyang ina at ang kanyang (mga) kapatid na babae (if meron). Kapag wala ako, siya ang tangi kong aasahan.

Huwag umastang matapang always. May kinalalagyan ang tapang. May tamang lugar. May tamang oras. Hindi sa lahat ng minuto eh naka on ang switch kanyang tapang. Matuto dapat siyang

magpakumbaba, umamin ng kasalanan, at higit sa lahat matakot - sa mga nakakatanda sa kanya, sa mga maaring magawa niya, sa mga maaapektohan niya at higit sa lahat, sa Diyos. Okay na rin ang

ipis. Walang lalaki ang hindi natatakot sa lumilipad na ipis.

Huwag lumaki ang ulo. Di porke't mas matalino ka sa iba, aapakan mo na ang katalinuhan nila. Ikaw ang matalino, ikaw dapat ang unang hindi humusga. Sa una mahirap pero malalaman niya rin yun.

Huwag humanap ng away. Ang kamao niya, ang katawan katawan niya ay templo ng Diyos. Ang katawan nating lahat, isang templo. Huwag siyang maghanap ng gulo. Kung may makaka engkwentrong away,

gawin niya dapat ang lahat na lumayo sa panganib. Gumitin niya sana ang kanyang utak at hindi ang kanyang kamao. Gamitin lang sana niya ang kanyang lakas kung kinakailangan at wala na

talagang magawa. Pero kung maaagapan pa, gamitin ang utak at bibig.

Manalangin. Walang mas nakakahigit pa sa isang mataimtim at malakas na panalangin. Kausapin sana niya ang Diyos ng madalas dahil siya lang ang may kakayahang gumabay sa kanya sa tamang daan.

Narito man kami ng nanay niya sa kanyang tabi para maging gabay, ang Diyos parin ang nakakaalam kung ano nararapat.

Psh. Drama. Pero sige na nga lang. Bayaan niyo na ako.

Ako, inaamin ko sa sarili ko, hindi ako Alpha. Hindi ko pa alam ang kahulugan ng isang tunay na lalaki. Wala pa ako sa kalinkinan ng pagka ALPHA ng tatay ko. Kakaunti pa lang ang nalalaman

ko. Pero itong mga nalalaman kong ito, gagawin ko na lang itong gabay, o kaya basis. Sa Panahon ngayon, hindi naman natin malalaman kung sino talaga ang tunay na lalaki eh. Puso-puso na lang,

sabi nga namin nga mga kaibigan ko. Pero pwede na rin to. Wala naman talaga atang requirement para sa pagiging tunay na lalaki eh. Basta't responsable ka lang at alam mo ang ginagawa mo, at may nakabitay sa gitna ng mga paa mo, eh matuturi ka nang isang tunay na lalaki.